8 Aralık 2007 Cumartesi

(k)uyu 02

girebilirsiniz hayatima
yer edersiniz de
hatta
sormazsiniz da gelirken bilirim
bari giderken soyleseniz..
bitebilirsiniz hislerim
bitersiniz de bilirim
ama bitmeseniz
beni de bitirmeseniz..
gidilebilirsin benden icim

gidebilirsin elbet
ama giderken

beni de gotur hic degilse..

susabilirsin nihayet

susabilirsin kalbim

nasilsa dinleyen olmaz diye..

2 yorum:

NAR... dedi ki...

içimde bi yerler sızlıyor bu yazını her okuyuşumda. her seferinde de o ilk sızıyı duyorum farklı düşünceler geçerken aklımdan. ben köşeme sinmişken, yaralarım henüz kabuk tutmuşken, tam da geçecekken üstelik,(ya da ben öyle sanarken) birilerinin her defasında gelip sorgusuz sualsiz o kabuğu kaldırması ve tekrar kanatması geliyor aklıma. neticede o iz hiç geçmiyor, öylece yer ediyor. ve öğreniyorsun, yaraların tekrar tekrar kanarken, onların hiç geçmeyeceğini ve onlarla yaşamaya alışman gerektiğini...

münzevi dedi ki...

belki de o izlerdir bizi biz yapan..